Van bomenkap tot onbegrip

24.1.087
Norm: transparant

Een vrouw wendt zich als actieve buurtbewoner tot de ombudsman. Zij voelt zich niet goed geïnformeerd over de ontwikkelingen in haar wijk. De gemeente heeft hiervoor samen met buurtbewoners een plan gemaakt. Ondanks haar jarenlange betrokkenheid bij dit project, voelt zij zich niet tijdig op de hoogte gesteld van belangrijke veranderingen in het plan. Het meest frustrerende voorbeeld voor de vrouw? De onverwachte kap van twee bomen. Die bomen horen volgens het plan behouden te blijven. De vrouw moet zelf achter de reden van de kap aangaan. De gemeente informeert omwonenden hierover niet. De vrouw vraagt zich af hoe dat zal gaan met eventuele andere wijzigingen van het opgestelde plan. Wat kunnen de vrouw en andere buurtbewoners van de gemeente verwachten? Het participatieproces van de gemeente is voor de vrouw niet transparant en onduidelijk.

De ombudsman doet onderzoek. Wat blijkt? De kap van de bomen staat los van het plan voor de wijk. Volgens de gemeente is de kap noodzakelijk en urgent, omdat de bomen ziek zijn en voor een gevaarlijke situatie zorgen. Als er sprake is van spoed, is het niet gek dat de gemeente buurtbewoners niet vooraf informeert. Maar zij kan wel daarna alsnog omwonenden informeren waarom de bomen – ondanks het plan voor de wijk – gekapt zijn.

Volgens de gemeente is het participatieproces wel transparant. Er wordt informatie gedeeld op meerdere momenten en via verschillende kanalen. Het is duidelijk dat er meerdere momenten van inspraak zijn geweest en dat omwonenden regelmatig geïnformeerd worden over het plan. De ombudsman vindt dat de gemeente duidelijk en transparant handelt. De gemeente biedt de vrouw aan om in gesprek te gaan, zodat zij kan leren van de ervaringen van de vrouw over het participatieproces. De gemeente laat daarmee zien dat zij openstaat voor feedback en dat is positief.