Trefwoorden: huisvesting, Wmo-voorziening
Een man wil weten waarom de gemeentelijke arts hem heeft afgewezen voor medische urgentie voor een aangepaste woning. Als hij de gemeente vraagt om een motivering op papier, verwijst zij de man naar de ombudsman. De ombudsman begrijpt van de man dat er bezwaar- en klachtprocedures zijn geweest. Ze vraagt de stukken daarvan op bij de gemeente. Daarin ziet de ombudsman een medisch advies van de gemeentelijke arts. De ombudsman leest hierin waarom de arts van oordeel is dat een aangepaste woning voor de man niet noodzakelijk is. Volgens een ander stuk blijkt de man dit medisch advies te hebben ontvangen en beklaagt hij zich erover dat hij dit advies zonder begeleidend schrijven heeft gekregen. Als het goed is, heeft de man ‘de motivering op papier’ dus al. Voor de zekerheid stuurt de ombudsman hem een kopie.
Verder blijkt uit de stukken dat de gemeente na het medische advies een afwijzend besluit heeft genomen en dat na een bezwaarprocedure de zaak inmiddels bij de rechter ligt. In die procedure kan de man het medisch advies aankaarten als hij het daarmee niet eens. De ombudsman is niet bevoegd.
De man meldt de ombudsman ten slotte nog dat zijn medische situatie is verslechterd. Als dat het geval is, kan de man een nieuwe aanvraag indienen waarna beoordeeld kan worden of zijn veranderende gezondheidssituatie aanleiding is voor een Wmo-voorziening. Met deze informatie aan de man sluit de ombudsman het dossier.